Τότε που τα τραγούδια μύριζαν αθωότητα....

Τότε που τα τραγούδια ήταν τραγούδια, και οι στίχοι τους μύριζαν αθωότητα.
Με μόνη πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια.
Κι ένα εισιτήριο διαρκείας στη μαγική μουσική για όλους όσους κρατάνε ζωντανά τα όνειρά τους με όποιο τίμημα. Είναι ίσως τα μοναδικά ταξίδια της ψυχής και του νου, που μπορείς να κάνεις κάθε ώρα και στιγμή, χωρίς κόστος...έτσι απλά!!!
Κυνηγάμε τα όνειρά μας, τα προσέχουμε, τους ανοίγουμε το παράθυρο της καρδιάς μας, τ' αγαπάμε. 

Κι όταν κάποια στιγμή χάνονται στο πέρασμα του χρόνου, έρχονται άλλα όνειρα να μας βρουν και να μας ταξιδέψουν ψηλά.
Αρκεί το παράθυρό μας να παραμένει πάντα ανοικτό....
Ένα πολύ όμορφο τραγούδι που από την πρώτη στιγμή που το άκουσα, άγγιξε την καρδιά μου.
Μου αρέσει επίσης πολύ και η εκτέλεση με τον Γιώργο Ζωγράφο