Αυτό ήταν το μήνυμα που πήρα από τον συγχωριανό μας φίλο γιατρό Γιάννη παραμονές 28ης Οκτώβρη.
Ζούν στη Καλαμάτα με τη σύζυγό του Έφη και επισκέπτονται το χωριό μας (τους) την Ιτέα συχνά, συνδυάζοντας την επίσκεψή τους στα πάτρια εδάφη τις περισσότερες φορές με κάποια εξόρμηση.
Η εκδρομή είχε συμφωνηθεί και δρομολογηθεί από την τελευταία επίσκεψη τους εδώ.
Έτσι λοιπόν την Κυριακή παραμονή της Εθνικής γιορτής σε μια ζεστή για την εποχή μέρα ξεκινήσαμε μια μικρή παρέα (Γιάννης - Έφη, Χρύσα - Παύλος, Αννα - Τάκης) να απολαύσουμε την ομορφιά της φύσης και την μεγάλη αγκαλιά της Λίμνης. Η μέρα ηλιόλουστη και η σκέψη μονάχα της διαδρομής, που είναι όλη σχεδόν μέσα στα δέντρα, και τα βουνά της Λίμνης να την αγκαλιάζουν σφιχτά σαν κάτι πολύτιμο...μας γέμισε αισιοδοξία.
Το ιστορικό αυτό μοναστήρι του 15ου αιώνα πήρε πιθανότατα την ονομασία του από την τοποθεσία που βρίσκεται, σαν Κορώνα δηλαδή του κάμπου. Εκεί μας ξενάγησε ο ηγούμενος και τέλος αφεθήκαμε στη υπέροχη και μοναδική θέα του, το μπαλκόνι του κάμπου.
Στη συνέχεια η διαδρομή μέχρι το Φράγμα της Λίμνης Πλαστήρα είναι εξαιρετική.
Πήραμε τον δρόμο από τη δυτική πλευρά της λίμνης, περνώντας από τα όμορφα χωριά, αυτά που σχεδόν λούζονται στα νερά της, αλλά αγναντεύοντας ψηλότερα στα γύρω βουνά και τα πιο απομακρυσμένα από αυτήν. Πολλά τα εστιατόρια και οι καφετέριες που προσφέρουν μοναδική θέα στον επισκέπτη από τα μπαλκόνια τους. Ο Γιάννης ήταν ο ξεναγός της παρέας, μιας και γνωστός στα μέρη από παιδί. Βλέπετε έκανε το αγροτικό του εδώ πάνω και γνωρίζει σπιθαμή προς σπιθαμή τη Λίμνη με κάθε λεπτομέρεια, υποδεικνύοντας ακόμα και τα σημεία που θα έχουμε την καλύτερη λήψη για φωτογραφίες.
Κοιτάζοντας την Ωραία Κοιμωμένη των Αγράφων με άλλη οπτική αναρωτιέσαι:
Η ωραία κοιμωμένη, η ωραία αγαπημένη (τι να σκέπτεται άραγε;)
Σταματήσαμε για ξεκούραση στην πλάζ Πεζούλας, με τα καφέ και τις ταβέρνες δίπλα στη Λίμνη. Καθίσαμε πολύ λίγο για τη γύρω θέα και για τις απαραίτητες φωτογραφίες
Ξεκινήσαμε για το φράγμα.
Ο δρόμος ανάμεσα στα δέντρα σχεδόν σε όλη τη διαδρομή, και δεξιά η θέα της λίμνης κάτω από τα επιβλητικά Άγραφα σε μαγεύει. Φθάνοντας κατεβήκαμε και περπατήσαμε στα μικρά πρόχειρα μαγαζάκια με ενθύμια και τοπικά προϊόντα και πάνω από το Φράγμα ως από την άλλη πλευρά του. Είναι μια εντυπωσιακή επιβλητική τσιμεντένια κατασκευή, με ένα τεράστιο κομψό τόξο, που μοιάζει να αγκαλιάζει τον τεράστιο όγκο του νερού της λίμνης. Το αγνάντεμα από αυτό προς τη λίμνη είναι φοβερό αλλά και η θέα από την απότομη πλευρά του ως κάτω στα 83 μ. βάθος προκαλεί δέος!
Ένα πολύ σημαντικό μοναστήρι της πλευράς αυτής της λίμνης είναι η Ιερά Μονή Παναγιάς Πελεκητής και είχαμε προγραμματίσει να το επισκεφθούμε.
Ανεβήκαμε λοιπόν ως το χωριό Καρίτσα, (εδώ έκανε ο Γιάννης το αγροτικό του) κοντά στην οποία βρίσκεται, σε μια απόκρημνη πλαγιά των Αγράφων, 1.400 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Περάσαμε τη μικρή και χαμηλή πορτούλα που οδηγεί στο σπήλαιο ουσιαστικά, μέσα στο οποίο είναι ιδρυμένο το μοναστήρι, ώστε να είναι προστατευμένο από επιδρομείς. Εκεί ξεναγηθήκαμε από κάποιον κύριο, ο οποίος πολύ πρόθυμα μας έδωσε λεπτομέρειες για αυτό. Η μονή χτίστηκε ίσως τον 15ο αιώνα και διάφορες εκδοχές υπάρχουν για την ονομασία της. Λέγεται πως ονομάστηκε Πελεκητή η Παναγιά, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, έπρεπε να πελεκηθεί ο βράχος, για να χτιστεί, καθ΄υπόδειξη της Παναγίας.
Το Καθολικό του είναι ο αρχαιότερος ναός, αφιερωμένος στην Ανάληψη του Κυρίου, ένας μικρός μονόκλιτος ναός, με ξυλόγλυπτο τέμπλο και αγιογραφίες του 17ου αιώνα. Το πραγματικό κόσμημα όμως είναι το παρεκκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης, δίπλα στο Καθολικό, μικρό, χαριτωμένο και κομψό, με πολύ σημαντικές αγιογραφίες, λίγο μεταγενέστερες αυτών του Καθολικού.
Αγναντέψαμε τη μοναδική θέα προς τη λίμνη, που προσφέρεται από τη μικρή αυλή του μοναστηριού, τραβήξαμε τις φωτογραφίες μας, κεραστήκαμε και το παραδοσιακό λουκουμάκι και πήραμε τον κατήφορο προς την έξοδο. Η πινακίδα στο σημείο αυτό υπενθυμίζει στον επισκέπτη ότι το μοναστήρι αυτό έχει ανακηρυχθεί ως “Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο” και διαθέτει “Βραβείο Ευρωπαϊκής Ιστορίας”.
Και βέβαια του αξίζει τέτοιο βραβείο!
Τέλος ανηφορίσαμε για το χωριό Νεράιδα.
Εκεί μας περίμενε ένα πολύ φιλικό ζευγάρι, ο Τάσος και η Πιπίτσα...μοναδικοί για την καλή παρέα και φιλοξενία τους.
Το σπίτι τους πέτρινο νεοκλασικό, χτισμένο στους πρόποδες των Αγράφων δεσπόζει πάνω από την Λίμνη ανάμεσα στα έλατα. Τα εδέσματα με τον καφέ που μας περίμεναν μοναδικά, και η θέα ολόκληρης σχεδόν της Λίμνης κάτω από το σπίτι τους σπάνιο κάδρο ζωγραφικής.
Εκεί ανάμεσα σε κουβεντούλα, παρεϊστικο τραγούδι και καφέ, κάναμε και σχέδια για την επόμενη εξόρμησή μας....
