Ο κορυφαίος δάσκαλος Θέμης Παπαβασιλείου στην Ιτέα

Ενας ονομαστός συντοπίτης μας, κορυφαίος «δάσκαλος» του μπουζουκιού και της μουσικής γενικότερα είναι ο Θέμης Παπαβασιλείου που κατάγεται από τον Παλαμά. 

Ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του στη μελέτη, στην έρευνα και στη διδασκαλία. 

Ότι προσφέρει αυτός ο άνθρωπος με αγάπη και μόνο, αξία στη διδασκαλία του μπουζουκιού, άριστη γνώση των πραγμάτων, κουρδίσματα, εφαπτόμενες, μαθηματική ακρίβεια στις θέσεις του μπουζουκιού, πεντάγραμμο πεντακάθαρο, νότες καθαρές αξιών συνδέσμων ηχοχρωμάτων, συγχορδίες στο τέλειο σύνδεσμο της κλίμακας του ρυθμικού αγωγού, ενορχηστρωτική διάθεση, σωστή εκτέλεση της παρτιτούρας με καλά αποτελέσματα στον ακροατή μουσικό με γνώση ταπεινοφροσύνης.

Έχουν «περάσει» από τη σχολή του κορυφαίοι σημερινοί δεξιοτέχνες. 

Οι Παναγιώτης Στεργίου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Μανώλης Καραντίνης, Γιώργος Αλτής, Νίκος Κατσίκης, Παντελής Κωνσταντινίδης, Θανάσης Βασιλάς, Γιώργος Μάτσικας είναι μερικοί από τους μαθητές του. 

Συναντηθήκαμε με τον Θέμη και με τον μαθητή του μέλος από "Τα παιδιά της Πάτρας" Χρήστο Παπαδόπουλο και Λάμπρο Καρελά στο "Φεστιβάλ Ενιπέα" στην Ιτέα που γίνεται κάθε χρόνο τον Αύγουστο. 

 

Σαρακατσάνικες μαζώξεις...

Πέρασαν σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια που βρέθηκα στο Πέτρινο Καρδίτσας είκοσι πέντε χρονών νιόγαμπρος, Καραγκούνης, ανάμεσα σε Σαρακατσαναίους συγγενείς της γυναίκας μου. 

Εκείνα τα χρόνια για να τολμήσεις να πάρεις Σαρακατσάνα έπρεπε να ήσουν συνάφι τους, αλλιώς σε κοίταζαν με μισό μάτι. Είναι και η φυλή που καυχιέται συνέχεια για την καταγωγή της σε όλα τα επίπεδα, περήφανοι και δεμένοι μεταξύ τους σαν μια γροθιά. 

Η μετάβαση τελικά ήταν γρήγορη και πολύ σύντομα έγινα κι εγώ δικό τους μέλος με όλα τα καλά που έχει ένας γαμπρός Σαρακατσάνων.

Ένα από αυτά τα καλά ήταν και οι Σαρακατσάνικες γιορτές που τότε είχαν την αίγλη τους, ακολουθούσαν πιστά τα ήθη κι έθιμα. Οι μεγαλύτεροι είχαν την τιμητική τους σε κάθε εκδήλωση. Πάντα πρώτοι εκείνοι θα άνοιγαν μια γιορτή με σεβασμό στην παράδοση και στα έθιμα που κρατούσαν από παλιά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις μεγάλες γιορτές και μαζώξεις που βίωσα στο σπίτι του πεθερού μου Θεόδωρου Γκαρέλη. Ειδικά στην ονομαστική του γιορτή. Ήταν μια τελετουργία μοναδική από κάθε άποψη. Περιμέναμε όλοι με σεβασμό στο μεσημεριανό τραπέζι τον παππού και την γιαγιά να αρχίσουν την προσευχή και τις ευχές για να ξεκινήσουμε. Ο παππούς Γιώργος Γκαρέλης ήταν μεγάλη μορφή. Τον γνώριζαν και οι πέτρες. Ο πιο ξακουστός και σεβαστός σε όλους τους Σαρακατσάνους. Μεγάλη παρακαταθήκη το όνομά του. Κάθε φορά θυμάμαι σε κάθε γιορτή καλούσε όλα τα εγγόνια του, τα φιλούσε ένα ένα, και στη συνέχεια έβγαζε το πορτοφόλι του και τα έδινε χρήματα. Σε όλους τα ίδια να μην έχουν παράπονο. Μου έλεγε πολλές ιστορίες ο μπάρμπα Γιώργος όταν καθόμασταν στη βεράντα και αγναντεύαμε τον κάμπο. Το πατρικό της Χρυσούλας είναι κτισμένο στους πρόποδες του βουνού με θέα καταπληκτική του κάμπου μέχρι που φτάνει το μάτι. 

Αργότερα το βράδυ το σπίτι έσφυζε από ζωή από τους επισκέπτες. 

Τα τραπέζια είχαν και του πουλιού το γάλα, και όλα από τα χέρια της πεθεράς. 

Ολο το σπίτι σχεδόν ένα τραπέζι. Οι γυναίκες διάσπαρτες παντού πηγαδάκια και οι άντρες μαζεμένοι στο μεγάλο σαλόνι να μιλούν για πολιτική και σοδιές.

Το ψητό αρνί ήταν στην ημερήσια διάταξη σε κάθε γιορτή κάθε φορά, αλλά και μυρωδιές από τις πίτες να "σπάζουν" τα ρουθούνια μας και κάθε αντίσταση. Ξεχώριζα πάντα την γαλατόπιτα με πρόβειο γάλα σπεσιαλιτέ της πεθεράς που κάθε φορά μαλώναμε ποιος θα πρωτοπάρει. Ολοι ήταν καλεσμένοι, φίλοι, συγγενείς και συγχωριανοί, και όλοι τους τιμούσαν με την παρουσία τους κάθε γιορτινή εκδήλωση σαν μια οικογένεια...τι όμορφα χρόνια!.

Εκεί σε κείνες τις μαζώξεις και γιορτές γνώρισα τους περισσότερους συγγενείς της γυναίκας μου. Ανάμεσά τους ο Νομάρχης Κοζάνης και μετέπειτα Λάρισας Λουκάς Κατσαρός, ο Βουλευτής και  Αντιπρόεδρος Βουλής Νίκος Κατσαρός και ο Κώστας Γαλλής, προϊστάμενος στην Δημόσια ΥΕΒ Θεσ/νίκης...πρώτα ξαδέρφια του πεθερού μου όλοι τους.

Μετά το τσιμπούσι οι μεγάλοι άρχιζαν το τραγούδι.

Ξεκινούσαν πάντα με ένα της τάβλας "τραπεζιάτικο"....

"Αφέντη μου στην τάβλα σου, χρυσή καντήλα καίει

 δίχως αλ’σίδα στέκεται, χωρίς αέρα σειώτι

 δίχως το λάδι και κερί, φέγγει τον κόσμο όλο

 φέγγει και στον αφέντη μας, να μας κερνάει να πιούμε..." 

Τίτλος τραγουδιού: ΑΦΕΝΤΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΑΒΛΑ ΣΟΥ (τάβλας)

Τραγούδι: ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΕΡΜΠΕΖΗΣ