Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Απόδραση στον Κόζιακα και στο γεφύρι της Παλαιοκαρυάς

Επιβλητικό και όμορφο το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς με τους δυο τεχνητούς καταρράκτες στέκεται εκεί από τον 16ο αιώνα.
Πρόκειται για ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι μήκους 26 μέτρων.
Ο καταρράκτης πίσω από το γεφύρι έχει ύψος 12 μέτρων και το νερό που πέφτει δημιουργεί μία πανέμορφη εικόνα που προκαλεί δέος κι ομορφιά.
Ο ποταμός που περνά από το σημείο λέγεται Παλαιοκαρίτης.

Το επισκέφτηκα πολλές φορές αυτό το γεφύρι, με τους θεαματικούς καταρράκτες του.
Σε μια επίσκεψή μου, επέλεξα κάποιες οπτικές γωνίες, και το φωτογράφισα.
Μαζί με κάποια πληροφοριακά στοιχεία που σας παραθέτω, σας συνιστώ να το επισκεφτείτε και να απολαύσετε τη μαγεία που αποπνέει.

Το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς συνέδεε την Θεσσαλία με την Ήπειρο και αποτελούσε μια πολυσύχναστη διαδρομή εκείνης της εποχής, φυσικά σήμερα δεν χρησιμοποιείται.
Τα φυσικά και τεχνικά στοιχεία, άψογα εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον γύρω του αποτελούν στο σύνολό τους, ένα μνημείο της φύσης. Το γεφύρι πλαισιώνουν απότομοι ψηλοί βράχοι με αρκετή χαμηλή βλάστηση αλλά και δένδρα. Μπροστά από το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς υπάρχει άπλωμα, χώρος που προσφέρεται για αναψυχή ή σύντομη διαμονή στο χώρο.
Αρκετές οικογένειες και φυσιολάτρες επιλέγουν το χώρο αυτό για τις ανοιξιάτικες εξορμήσεις στη φύση ή ακόμα και για να γευματίσουν υπαίθρια.

Για να επισκεφθείτε το πέτρινο γεφύρι πρέπει να ακολουθήσετε τη διαδρομή από Πύλη Τρικάλων προς Στουρναρέϊκα. Πριν τα Στουρναρέϊκα, μετά τη στροφή που συναντάτε ταμπέλα για Ροπωτό συνεχίζετε ευθεία μέχρι να δείτε μετά από λίγα μέτρα τις ταμπέλες για Άνω - Μέση και Κάτω Παλαιοκαρυά, ακολουθείτε αυτές τις ταμπέλες και αμέσως μετά το μικρό γεφυράκι θα κάνετε αριστερά στο χωματόδρομο (έχει  ταμπέλα) και σε 100 μέτρα βρίσκετε το πανέμορφο πέτρινο γεφύρι της Παλαιοκαρυάς.





Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Να σας πω για το ρόδο και τ΄ αηδόνι;;;

Να σας πω ποιο είναι το βαφτιστικό όνομα της Τάνιας Τσανακλίδου;
Σουλτάνα.
Να σας πω και πώς το έμαθα;
Από την απόδειξη του υπέροχου καφέ που ήπιαμε...
Ναι, είναι το καφέ της Τάνιας.
Ποιό καφέ;
"το ρόδο και τ΄ αηδόνι"....στις Μηλιές Πηλίου.
Κάναμε βόλτα τον γύρο του Πηλίου.
Στον γυρισμό είπαμε να μας ξεκουράσει ένα καφεδάκι στις υπέροχες Μηλιές.
Είχαμε ακουστά για τα ωραία στέκια του χωριού....αλλά όχι για το ρόδο, ούτε για το αηδόνι.
Περνώντας από μπροστά μας κίνησε την περιέργεια η ονομασία του καφέ.
- "Πολύ όμορφη και καλλιτεχνική..." είπαμε...(αργότερα μάθαμε για την Τάνια όπως περιγράφω στην αρχή)
Μπαίνοντας στο γήινο και ζεστό καφέ με την διαπεραστική μυρωδιά και το δροσερό σαλόνι, συναντήσαμε έναν ιδιαίτερο χώρο (που μοιάζει να ξεπήδησε από το παλιό Παρίσι), ρομαντικός με μεγάλη αγάπη για τον καφέ και τη μουσική (ειδικά το τελευταίο αποδεικνύεται και με τις διασκευές των ήχων Santana κ.α).
- Μαγεία!!!...ένα καφέ με "Ταυτότητα"...είπαμε,...και ζητήσαμε να βγούμε κατευθείαν στην υπέροχη με θέα βεράντα του.
Εκεί μείναμε!!!
Απίστευτη θέα...απίστευτη ησυχία...απίστευτη ομορφιά...και ο ήχος της μουσικής να χαϊδεύει διακριτικά τα αυτιά μας.
Στα παράθυρα ανθισμένες λεβάντες και βασιλικός όπου η μυρωδιά έδενε με την όλη διακόσμηση.
Καθήσαμε σχεδόν δυο ώρες...αφού ευχαριστήσαμε για το σέρβις και τον υπέροχο καφέ πήραμε τον δρόμο του γυρισμού εντελώς ανανεωμένοι με την υπόσχεση να ξαναπάμε...σύντομα!!!
Κι εγώ από την μεριά μου είπα να γράψω δυο λέξεις για την γλυκιά εμπειρία του ροδιού και του αηδονιού...έτσι απλά!!!