Πρωϊνό καφεδάκι στο καθημερινό μας στέκι.
Σε κάποια κουβεντούλα μας, όλη η παρέα σχολιάζει για ώρα την καθημερινότητα και κυρίως τα προβλήματα του χωριού και γενικότερα προσπαθώντας να πει ο καθένας τον "πόνο" του ανάμεσα σε συμφωνίες και διαφωνίες κάποιες στιγμές και σε έντονο ύφος.
Ενας συγχωριανός μας λίγο πιο πέρα άκουγε την συζήτηση πίνοντας το καφεδάκι του αμίλητος και χαλαρός.
Βλέποντάς τον σε αυτή την κατάσταση ραστώνης και χαλάρωσης κάποια στιγμή γυρίζει σαστισμένος ένας απ΄την παρέα και τον ρωτάει με απορία.
- Εσύ ρε Κώστα (τυχαίο) τι λες για όλα αυτά;
Εκείνος τότε γυρίζει αργά το κεφάλι του, ανεβάζει στηρίζοντας πάνω από τα μάτια του τα γιαλιά Ηλίου, και με στόμφο και την σιγουριά σωστής απάντησης λέει:
- Αμοντάριστα πλάνα....μην το ψάχνετε!!!
Μείναμε άφωνοι.....μας αποστόμωσε με δυο λέξεις!!!
Και όπως ήταν φυσικό...εκεί έκλεισε και η συζήτηση🙂
