Σ΄αυτό το γεφύρι καθόμασταν με τα πόδια κρεμασμένα και κάναμε όνειρα ζωής.
Σ’ αυτές τις όχθες κεντούσα με τα πέλματά μου όλη την αδημονία μου για την έκβαση των αυτοσχέδιων παιχνιδιών.
Σ’ αυτές τις όχθες θαύμαζα καθισμένος τα κατορθώματα των "ηρώων" της συντροφιάς, που επιχειρούσαν μακροβούτια μέχρι την άλλη πλευρά του Ενιπέα.
Σ’ αυτήν την κοίτη μαθήτευα στη συνύπαρξη και τη φιλία στις σχολικές εκδρομές.
Σ’ αυτές τις όχθες των παιδικών μας χρόνων τώρα μόνον ιτιές κάθονται και στοχάζονται σιωπηλά.
Η ζωή μας χορταριάζει ολόκληρη και πνίγεται μέσα στη χλόη των αναμνήσεών της...
