Σ΄ευχαριστώ....

Ήταν για μένα μια ακόμη δύσκολη στιγμή, από τις στιγμές εκείνες, που όλοι μας έχουμε βρεθεί.
Που αισθανόμαστε αμήχανα, επειδή, ενώ θέλουμε να πούμε τόσα πολλά, ξέρουμε, πως, ότι κι αν πούμε, θα είναι πολύ φτωχό, θα είναι τρομερά "λίγο".
Είναι αλήθεια, πως, υπάρχουν στιγμές, που πράγματι τα λόγια είναι φτωχά.
Γιατί, τι μπορείς άραγε να πεις σε έναν άνθρωπο που σε γέννησε, που χρωστάς τη ζωή σου, που σου μιλάει μέσα από την ψυχή, λέγοντάς σου "να έχεις την ευχή μου", και να βλέπεις τα μάτια του να έχουν βουρκώσει όταν σου το λέει και τη φωνή της να κλείνει;
Όχι, τέτοιες στιγμές δεν λες πολλά!
Απλά την κοιτάς στα μάτια και της λες ταπεινά ένα Σ΄ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, σφίγγοντάς της το χέρι μέχρι να βγει η ψυχούλα της.
Ένα κομμάτι της ζωής μου έφυγε για πάντα...

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΜΑΝΑ...!!!

Ο εγκαταλειμμένος σταθμός μιας άλλης εποχής...

Τα τρένα υπήρξαν ανέκαθεν το αγαπημένο μου μεταφορικό μέσο και τα επέλεγα πάντοτε για τα ταξίδια μου.
Οι αυτοκινητόδρομοι δεν ακολουθούν τις ίδιες μαγευτικές διαδρομές και τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ τα αισθανόμουν πάντοτε άβολα.
Προτιμούσα τα τρένα όπου μπορούσες να περπατήσεις στο διάδρομο για να ξεπιαστείς, η να απολαύσεις μαζί με την θέα και έναν καφέ στα τραπεζάκια του μπάρ.

Τούτη η δικιά μας κοντινή αποβάθρα του σταθμού των Ορφανών θυμίζει τώρα τα αποκλεισμένα λιμάνια από καταιγίδες.
Ντρέπομαι και κοκκινίζω, τραβώντας με βία τα μάτια πάνω από τούτες τις φωτογραφίες.
Τα πιο μεγάλα εγκλήματα, τα πιο μεγάλα σφάλματα, έγιναν απ’ τον "ζαμανφουτισμό", από εκεί όπου γεννιέται ο φασισμός και γίνεται η πιο ωμή και αυθεντική πρακτική μέσα στην καθημερινότητα.
Άνθρωπος, ματώνεις για να γίνεις με πίεση να σταθείς στα δύο πόδια και να μάθεις να ισορροπείς, με ατέλειωτο άγχος να μάθεις να μιλάς και να διδαχθείς γράμματα και ολοκληρώνοντας αυτόν τον πρώτο κύκλο, απλά παίρνεις θέση μέσα στη κοινωνία.
Τον ρόλο όμως αυτόν τον κατακτάς δεν τον αρπάζεις, ούτε σου χαρίζεται.
Αυτός ο εγκαταλειμμένος "ιερός" τόπος μιας άλλης εποχής, που έχει τις πατημασιές των παππούδων και των πατεράδων μας, δεν χρήζει δυστυχώς ίχνος σεβασμού.

Εγκαταλελειμμένοι σταθμοί, κτίρια Γαλλικής κατασκευής, ιστορικής σημασίας που ρημάζουν.
Bανδαλισμοί σταθμών με ανεκτίμητη αρχιτεκτονική αξία συνθέτουν την εικόνα εγκατάλειψης και παρακμής στο μεγαλύτερο μέρος του ανενεργού δικτύου του ΟΣΕ.
Όταν το τρένο έπαψε να σφυρίζει αχρηστεύτηκαν και οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, για τους οποίους όμως δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη. Αποτέλεσμα είναι πολλοί από αυτούς να βρίσκονται στο έλεος της φθοράς του χρόνου, επηρεάζοντας σε αρκετές περιπτώσεις και τις γύρω περιοχές.
Oι έρημοι σταθμοί σε γεμίζουν θλίψη.
Χαμένοι όμως, μες στο τοπίο, δείχνουν την αδιαφoρία της πολιτείας γι΄αυτούς.

"Μια κοινωνία κινδυνεύει να χαθεί, όταν πλέον ελάχιστοι άνθρωποι αισθάνονται μελαγχολία για το παρελθόν τους..."

Πριν την εγκατάλειψη......

Σήμερα......