Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα και τις άγιες ημέρες που έρχονται, και τα σπίτια μουντά, σκοτεινά, χωρίς φώτα και ζωή.
Ακόμα και εκείνα που μέσα τους ζουν και υπάρχουν μικρές ψυχές
Τι κρίμα!!!
Αναρωτιέμαι πως θα νιώθουν, πως αισθάνονται τα παιδιά αυτά
Τι ρόλο παίζουν σε όλο αυτό;
Γιατί να μην ζήσουν τα παιδικά τους χρόνια όμορφα τις γιορτινές αυτές μέρες;
Τα Χριστούγεννα και η μαγεία τους, είναι αφιερωμένα στα παιδιά. Είναι μεγάλη η χαρά του στολισμού γι΄αυτά. Ανεξάρτητα από το πως θα γιορτάσει ο καθένας τις γιορτές, τα παιδιά έχουν την τιμητική τους και η προσοχή πρέπει να είναι στραμμένη πάνω τους με στόχο την ευχαρίστησή τους.
Μα οι γιορτές είναι γι αυτά, να χαλαρώσουν, να παίξουν.
Τι θάχουν να θυμούνται σκεφτήκαμε;
Χρειαζόμαστε πάντα όσο κι αν μεγαλώσουμε τις ωραίες αναμνήσεις των γιορτών, είναι οι πιο γλυκές και δεν ξεχνιούνται ποτέ, μένουν ανεξίτηλες μέσα μας και τις ανακαλούμε κάθε στιγμή.
Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, εκείνα τα "πέτρινα", τότε που δεν είχαμε στον ήλιο μοίρα, να περιμένουμε πως και πως με λαχτάρα τις γιορτές των Χριστουγέννων για να νιώσουμε όμορφα έστω και μ' αυτά τα λίγα που διαθέταμε, φτωχό αλλά όμορφο στολισμό, λίγα φωτάκια, ένα μικρό δενδράκι σε κάποια γωνιά και κάποιο δωράκι (σπάνιο για τότε) να μας περιμένει.
Σήμερα με όλα τα καλά που έχουμε γύρω μας τίποτα...σιωπή...σκοτάδι και σιωπή.
Αναρωτιέμαι και προσπαθώ να καταλάβω το γιατί αλλά μάταια.
Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει δικαιολογία.
Πρέπει να σκύψουμε και να αφουγκραστούμε τις μικρές αθώες ψυχούλες τους, να ακούσουμε τις καρδιές τους, να κοιτάξουμε μέσα στα ματάκια τους που κρύβουν τον κόσμο όλο, και να δούμε, να καταλάβουμε τι θέλουν.
Μόνο ελάχιστες εξαιρέσεις υπάρχουν να θυμίζουν Χριστούγεννα στο χωριό...ελάχιστες αλλά όμορφες!!!
