Που αισθανόμαστε αμήχανα, επειδή, ενώ θέλουμε να πούμε τόσα πολλά, ξέρουμε, πως, ότι κι αν πούμε, θα είναι πολύ φτωχό, θα είναι τρομερά "λίγο".
Είναι αλήθεια, πως, υπάρχουν στιγμές, που πράγματι τα λόγια είναι φτωχά.
Γιατί, τι μπορείς άραγε να πεις σε έναν άνθρωπο που σε γέννησε, που χρωστάς τη ζωή σου, που σου μιλάει μέσα από την ψυχή, λέγοντάς σου "να έχεις την ευχή μου", και να βλέπεις τα μάτια του να έχουν βουρκώσει όταν σου το λέει και τη φωνή της να κλείνει;
Όχι, τέτοιες στιγμές δεν λες πολλά!
Απλά την κοιτάς στα μάτια και της λες ταπεινά ένα Σ΄ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, σφίγγοντάς της το χέρι μέχρι να βγει η ψυχούλα της.
Ένα κομμάτι της ζωής μου έφυγε για πάντα...
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΜΑΝΑ...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου