Πάντα απορούσα!

Γονάτισε ο κοσμάκης από την ακρίβεια και τη φτώχεια...αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Και το χειρότερο είναι πώς δεν φαίνεται ούτε μια ακτίδα φωτός για να ανατείλει έστω η ελπίδα και να κρατήσει όρθιο τον λαό που υποφέρει. Ολα έχουν ξεφύγει. Ενοίκια, αγαθά, είδη πρώτης ανάγκης κι άλλα πολλά. Οποιος μπορεί πλιατσικολογεί εις βάρος του άλλου χωρίς κανένα έλεγχο. Ζούμε την μεγαλύτερη καρτελοποίηση απο την ίδρυση του έθνους. Βουλευτές και Υπουργοί στα κανάλια να λένε τις αρλούμπες τους. Το κράτος πουθενά. Ολα στα ύψη. Μόνο οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν στον πάτο. Ζούμε ένα καθημερινό αίσχος. Κατάντησε να είναι κάθε νέα μέρα ένας νέος αγώνας και προσπαθούν τα ΜΜΕ να μας πουν πως αυτό είναι το κανονικό. Πριν τριάντα χρόνια με ένα μισθό μπορούσες να ζήσεις μόνος σου, πριν δεκαπέντε, αν είχες δικό σου σπίτι. Τώρα με δυο μισθούς και δικό σου σπίτι να έχεις δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα. Οι μισθοί κολλημένοι εδώ και μια δωδεκαετία, οι συντάξεις το ίδιο. Οι εισαγγελείς εξαφανισμένοι. Οι νόμοι του κράτους προστατεύουν τα μεγάλα συμφέροντα και όχι τους πολλούς σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Οι νέοι δεν διεκδικούν πλέον, φεύγουν στο εξωτερικό και όσοι μένουν πίσω δουλεύουν για να πληρώνουν μόνο βασικές τους ανάγκες. Ούτε σκέψη για οικογένεια. Ζούμε την 4η βιομηχανική επανάσταση και οι άνθρωποι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα βασικά είδη. Λένε πως ο πληθωρισμος είναι 3% αλλά οι απώλειες στην τσέπη μας είναι ήδη πανω από 30% του εισοδήματος μας. Εχουν αυξηθεί τα πάντα γύρω μας, ακόμα κι ο αέρας που αναπνέουμε. Δεν ξέρω πως βιώνει ο καθένας την κατάσταση αυτή τη στιγμή, ξέρω πως ένας 30χρονος νιώθει 60χρονος με πορτοφόλι 15χρονου. Ξέρω επίσης πως ζούμε χωρίς καμία ελπίδα και αντοχή για ό,τι έρχεται. Και η απορία μου είναι πως μετά από όλα αυτά που γίνονται...αντίδραση μηδέν.

Κι όμως, το μεγάλο ξέσπασμα το φοβούνται μόνο αυτοί που θέλουν να πλουτίζουν στην πλάτη σου, αδιαφορώντας για το πώς ζείς εσύ με τα 700€.  

Εσύ γιατί να το φοβάσαι;

Μπάς και διαταραχθεί η άθλια ζωή σου;

Πάντα απορούσα!