Φημίζεται άλλωστε για την πρωτοπορία της σε πολλά πράγματα.
Είναι η εποχή που δεκάδες πειρατικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί εκπέμπουν στα μεσαία κύματα. Εκπέμπουν με παλιό καλό λαϊκό οι περισσότεροι, και με ξένο κάποιοι λίγοι, με τηλέφωνα στον αέρα και τον γνωστό τρόπο αφιερώσεων. Έχουν μάλιστα και πάρα πολύ μεγάλο ακροατήριο. Όλοι εμείς οι νέοι της γενιάς μας τότε περιμέναμε με ανυπομονησία την αφιέρωση με το ανάλογο τραγούδι γεμάτο υπονοούμενα έρωτα κι αγάπης από το πρόσωπο που μας ενδιέφερε.
Ο κάθε πειρατικός σταθμός είχε και το ακροατήριό του.
Οι περισσότεροι τον φτιάχναμε μόνοι μας, με χρήματα φυσικά που δεν μας περίσσευαν, αλλά ήταν τόση η αγάπη και το μεράκι που με ανυπομονησία περιμέναμε την στιγμή που θα βγαίναμε στον "αέρα". Βέβαια ήταν όλοι παράνομοι γιατί υπήρχε τότε το αφελές επιχείρημα ότι ένας πειρατικός σταθμός, μπορεί ακόμα να ρίξει ένα αεροπλάνο, γιατί δεν θα είχε λέει, σωστή επικοινωνία ο πιλότος με τον πύργο ελέγχου, λόγω ισχυρών παρεμβολών. Αυτό βέβαια ποτέ δεν είχε βάση, σε καμία περίπτωση, ούτε είχαμε ποτέ κανένα τέτοιο περιστατικό πτώσης αεροπλάνου, που να οφείλεται σε εκπομπή ερασιτέχνη.
Η κύρια συχνότητα του ερασιτέχνη, ήταν περίπου οι 1600 χιλιόκυκλους στα μεσαία κύματα, και δεν είχε καμία σχέση με τίς συχνότητες των πύργων ελέγχου, που ήταν σε εντελώς διαφορετικές υπέρ υψηλές συχνότητες. Όμως, το κυνηγητό σε όλους εμάς, δεν είχε σταματήσει ποτέ!
Είχαμε όμως μια λατρεία σε αυτό που κάναμε, και ένα αλτρουισμό στο να θέλουμε να ψυχαγωγήσουμε τον κόσμο, που ούτε μας πτοούσε το ανελέητο κυνηγητό τους!
Αγωνία, λαχτάρα και πάθος, να κολλάς κάθε φορά με το κολλητήρι σου τα εξαρτήματα στο σασί, αντιστάσεις πυκνωτές, διόδους, και να στερεώνεις πάνω μετασχηματιστές, πηνία και βάσεις λυχνιών, και να αναμένεις το τελικό αποτέλεσμα. Και άντε και το έφτιαξες το μηχάνημα, μετά είχες την αγωνία αν θα δουλέψει σωστά. Και αφού το είχες καταφέρει να δουλέψει σωστά, έψαχνες το κρυφό από τα "μάτια" της αστυνομίας σημείο για να απλώσεις το χάλκινο καλώδιο της κεραίας που έπρεπε να είχε τα σωστά μέτρα και το ανάλογο ύψος. Από δέντρο σε δέντρο τις περισσότερες φορές που έφτανε και τα 100 μέτρα μήκος. Εξαρτήματα αγοράζαμε ή ανταλλάσσαμε μεταξύ μας οι ερασιτέχνες...ακόμα και ολόκληρους σταθμούς. Και ξεκινούσαμε τις εκπομπές πάντα μέσα σε ένα πέπλο αόριστου και αγνώστου μυστηρίου. Οι αφιερώσεις, πάντα με μικρά ονόματα. Ο Γιάννης στη Μαρία, ο Κώστας στη Γιωργία, ο Θάνος στη Σοφία και ούτω καθεξής. Μερικές φορές και με συνθήματα όπως η "ραγισμένη καρδιά" στο "κορίτσι με τις κοτσίδες" κ. α.
Άλλες φορές άκουγες:
"Αφιερώνεται το επόμενο τραγούδι, στην όμορφη Μελαχροινή που κάθεται στη πράσινη αυλόπορτα, και έχει στο αυτί της το ραδιόφωνο και μας ακούει!"
Πολλές φορές κάποιοι συνδέαμε και σε απ’ ευθείας ανοιχτή ακρόαση με το τηλέφωνο.
Αν ο εκφωνητής έβαζε συναίσθημα στη φωνή του, σωστούς δίσκους και να κάνει καλό πρόγραμμα, τότε είχε μεγάλο και φανατικό κοινό, κυρίως γυναικείο. Πολλά κορίτσια ερωτευόταν παράφορα τον εκφωνητή, τον οποίο ήθελαν διακαώς να γνωρίσουν και από κοντά. Αν δε είχες και τηλέφωνο στο σπίτι, τότε ήταν πού γινόταν πανδαιμόνιο. Ήταν πραγματικά όλα μια αληθινή μαγεία, που δεν περιγράφεται με λόγια! Και κατασκευαστικά είχε μαγεία ένας πομπός, αλλά και η εκπομπή στον "αέρα" άλλο πράγμα!
Αυτό πάλι που κάναμε βόλτες στη περιοχή και ακούγαμε σε πολλά σπίτια ραδιόφωνα να παίζουν το δικό μας σταθμό, αυτό δεν ξεπληρωνόταν με τίποτα!
Τότε τα κρατικά ραδιόφωνα, δεν τα προτιμούσε το κοινό, γιατί έπαιζαν τα κλασσικά κομμάτια.
Ο ερασιτέχνης όμως που είχε μεράκι με την μουσική την "έψαχνε" πολύ. Έψαχνε παντού στα δισκοπωλεία, τα σπάνια και καλά δισκάκια παλιά η της εποχής, και τα έπαιζε στις αφιερώσεις του.
Δεν υπήρχε ποτέ πιθανότητα ένα κρατικό κανάλι να παίξει ένα "Time" των Pink Floyd oύτε ένα "Black Magik Woman" των Santana.
Τα σπάνια αυτά κομμάτια για τότε τα έβρισκε το μεράκι και μόνο το μεράκι του ερασιτέχνη, που θυσίαζε ώρες από το χρόνο του και χρήμα για να ψυχαγωγήσει το κοινό του!
Κάθε ερασιτέχνης είχε και ένα ψευδώνυμο.
Σας παραθέτω όλα τα ευρηματικά ψευδώνυμα και δίπλα τα ονόματα από τους "Ραδιοερασιτέχνες" της Ιτέας εκείνης της εποχής:
"Καλόκαρδος" - Χρήστος Χριστοδούλου
"Θεσσαλός" - Χρήστος Μπαλαντίνας
"San Remo" - Νίκος Κουτσουμπέης
"Sylvania" - Σπύρος & Μάκης Ανδριανόπουλος
"Ανεπανάληπτος" - Ηλίας Μακρής
"Ράδιο 69" - Βάϊος Καραγιάννης
"Απίθανος" - Αρης Λιάχανος
"Α12" - Αχιλλέας Μπαλαντίνας
"PlayBoy" - Ζήσης Αρχοντής
"Μεγαλόκαρδος" - Βαγγέλης Κοντοβάϊος
"Τα Σκαθάρια" - Μίλτος Λιάχανος, Βαγγέλης Γούλας, Σάκης Μακρής
"Απαρηγόρητος" - Αλέκος Μανώλης
"Περαστικός" - Φίλιππας Μπακαβέλος
"Super Sonic" - Θάνος Μακρής
"Ραδιοφωνία Libero" - Βασίλης Καναράς, Κώστας Γιαννάκος
Ολοι μας πιστεύω κατά βάθος οι ερασιτέχνες που ασχοληθήκαμε νοσταλγούμε εκείνα τα χρόνια, αλλά όμως τίποτα δεν είναι σήμερα όπως τότε...
Άλλες εποχές!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου