Σσσσσ...μη μιλάς...είναι η ώρα της φωτιάς!!!

Σαν σήμερα, στις 13 Οκτώβρη 2010, "έφυγε" ο αγαπημένος φίλος και συγχωριανός μας Κώστας Καφάσης. 

Ο Ντίνος για εμάς εδώ στην Ιτέα. 

Αθόρυβα όπως ακριβώς έζησε, έτσι απλά και λιτά, όπως ήταν σε όλη του τη ζωή, ένας ευγενικός και ταπεινός άνθρωπος, που δεν ήθελε να φορτώνει τους άλλους με δικά του προβλήματα, και πάντα ήταν κοντά στα προβλήματα των άλλων.

Ο Κώστας ανέκαθεν είχε χαμηλό προφίλ. Ποτέ δεν επιθυμούσε να μιλάει για τα προσωπικά του θέματα. Και με τη στάση του απέναντι στους άλλους καλλιτέχνες και τη σοουμπίζ γενικότερα φρόντιζε να μην προκαλεί. Ανήκε στους ιδιαίτερους καλλιτέχνες και έκανε τη δουλειά του χωρίς τυμπανοκρουσίες. Έκανε πάντα αυτό που ήξερε να κάνει καλά. Να τραγουδά τον έρωτα, τον πόνο, τον χωρισμό, την προδοσία, την εγκατάλειψη με ένα μοναδικό, ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο, χρησιμοποιώντας και τις θεατρικές του καταβολές, αφήνοντας έτσι την προσωπική του σφραγίδα στη νύχτα.

Ο Κώστας για μένα ήταν το απόλυτο αρσενικό του ερωτικού τραγουδιού.

Την γεμάτη πάθος φωνή του την πρωτάκουσα το 1975 στην εφηβεία μου, στα πρώτα ερωτικά μου σκιρτήματα. Θυμάμαι τότε το '75 ζούσα Θεσσαλονίκη, εκεί ανάμεσα σε Pink Floyd και Deep Perple ακούγαμε και δίσκους με λαϊκά...έτσι για ξεκάρφωμα. Τότε ήταν που αγοράσαμε ρεφενέ το 2ο άλμπουμ του "Καταλαβέ με" το 1976 και το ακούγαμε όλοι μαζί, έφηβοι γαρ, και ερωτευμένοι μόνιμα, ρουφώντας την κάθε λεπτομέρεια και πάθος των τραγουδιών με την μοναδική ερμηνεία του.

Από την αρχή προσπαθούσα να πείσω τους κολλητούς μου ότι εκείνος που ακούγαμε τότε τα τραγούδια του από παντού με την μεγάλη επιτυχία ήταν συγχωριανός μου.
Μάταια όμως...ίσως και να μη με πίστεψαν ποτέ...γιατί η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη και απίστευτη, και τα τραγούδια του, που τελικά άντεξαν στον χρόνο και ακούγονται μέχρι σήμερα.
Μετά από 44 χρόνια, κάποια από αυτά, έχουν μείνει στην ιστορία σαν τα πιο λαϊκά ερωτικά τραγούδια με την καλύτερη ερμηνεία (κατάθεση ψυχής) του Κώστα, και την ιδιαίτερη χροιά του!
Είχε πει παλιά σε μια συνέντευξή του το γνωστό:

"Αυτή η χώρα που κρέμεται σαν πέος στα Βαλκάνια είναι η χώρα των τρελών και της παράνοιας..."
Ο Κώστας έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα τον Οκτώβρη του 2010

Την ημέρα εκείνη έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου...
Να προσπαθήσω, μαζί με άλλους φορείς και συλλόγους της περιοχής, ώστε να πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή, το μεγάλο αφιέρωμα στη μνήμη του εδώ στην Ιτέα...το χρωστάμε σε κείνον.

Διάλεξα ένα τραγούδι του (ίσως το πιο ερωτικό Ελληνικό τραγούδι) αγαπημένο μου να σας το αφιερώσω. 

Η εισαγωγή του με το μοναδικό ταξίμι του μπουζουκιού σε συνεπαίρνει (στο μπουζούκι ο Χρήστος Ψαρρός). Είναι από τα τραγούδια που ακούς, ανάβεις τσιγάρο και σκέφτεσαι...
Σκέφτεσαι εκείνες τις στιγμές που δεν μπόρεσες ή δεν βρήκες τις κατάλληλες λέξεις για να πεις αυτά που αισθανόσουν για κάποια η για κάποιον...
Νομίζεις ότι γράφτηκε για σένα...
Σσσσσ...μη μιλάς...είναι η ώρα της φωτιάς!!!