"Καλή αντάμωση....."

Ένα χρόνο έχεις να χορέψεις...
Σήκω να ρίξεις ένα ζεϊμπέκικο σαν εκείνα που χόρευες παλιά κάποτε πάνω σε πατώματα λεκιασμένα με ρετσίνα.
Επάνω στην πρώτη στροφή να ανοίξεις πάλι τα χέρια σαν φτερά, έτσι για να θυμηθείς ότι κάποτε μπορούσες να πετάξεις σαν Αετός.
Σε εκείνο το μαγαζί που στριμωχτήκαμε όλοι η παρέα, ο ένας δίπλα στον άλλον, ας το γλεντήσουμε πάλι πριν το ξημέρωμα έρθει.
Ας παίξω πάλι το αγαπημένο σου τραγούδι για τελευταία φορά.
Πάρε την στροφή αργά σε αυτό το ζεϊμπέκικο γιατί μέσα σου όλα είναι εύθραυστα.
Μην σπάσει η καρδιά....
Οι στροφές που έδωσες για να μείνεις εδώ έχουν ραγίσει.
Κράτα τα πόδια κολλημένα στο πάτωμα γιατί τώρα αρχίζει το ταξίμι να ξύνει πληγές σαν λάμα ακονισμένη με το δικό σου χέρι.
Ήταν να φύγεις, να μην προλάβεις πολλά όμορφα που έρχονται.
Σαν ταξιδιώτης, θα είχες φθάσει στο φεγγάρι αν αυτόν τον τόπο δεν λάτρευες.
"Γιατί πατρίδα σαν αυτή δεν έχει...", έλεγες.
Και δεν εννοούσες τα σύνορα, τις λέξεις, την ιστορία, τον ήλιο.
Το χωριό σου εννοούσες...την Ιτέα
Κλείσε τα μάτια τώρα που το ζεϊμπέκικο αρχίζει να τελειώνει, και πριν φύγεις...απόλαυσέ το!
Μια αγκαλιά και μετά πάλι "καλή αντάμωση...".
Ξημερώνει....