Σουλτάνα.
Να σας πω και πώς το έμαθα;
Από την απόδειξη του υπέροχου καφέ που ήπιαμε...
Ναι, είναι το καφέ της Τάνιας.
Ποιό καφέ;
"το ρόδο και τ΄ αηδόνι"....στις Μηλιές Πηλίου.
Κάναμε βόλτα τον γύρο του Πηλίου.
Στον γυρισμό είπαμε να μας ξεκουράσει ένα καφεδάκι στις υπέροχες Μηλιές.
Είχαμε ακουστά για τα ωραία στέκια του χωριού....αλλά όχι για το ρόδο, ούτε για το αηδόνι.
Περνώντας από μπροστά μας κίνησε την περιέργεια η ονομασία του καφέ.
- "Πολύ όμορφη και καλλιτεχνική..." είπαμε...(αργότερα μάθαμε για την Τάνια όπως περιγράφω στην αρχή)
Μπαίνοντας στο γήινο και ζεστό καφέ με την διαπεραστική μυρωδιά και το δροσερό σαλόνι, συναντήσαμε έναν ιδιαίτερο χώρο (που μοιάζει να ξεπήδησε από το παλιό Παρίσι), ρομαντικός με μεγάλη αγάπη για τον καφέ και τη μουσική (ειδικά το τελευταίο αποδεικνύεται και με τις διασκευές των ήχων Santana κ.α).
- Μαγεία!!!...ένα καφέ με "Ταυτότητα"...είπαμε,...και ζητήσαμε να βγούμε κατευθείαν στην υπέροχη με θέα βεράντα του.
Εκεί μείναμε!!!
Απίστευτη θέα...απίστευτη ησυχία...απίστευτη ομορφιά...και ο ήχος της μουσικής να χαϊδεύει διακριτικά τα αυτιά μας.
Στα παράθυρα ανθισμένες λεβάντες και βασιλικός όπου η μυρωδιά έδενε με την όλη διακόσμηση.
Καθήσαμε σχεδόν δυο ώρες...αφού ευχαριστήσαμε για το σέρβις και τον υπέροχο καφέ πήραμε τον δρόμο του γυρισμού εντελώς ανανεωμένοι με την υπόσχεση να ξαναπάμε...σύντομα!!!
Κι εγώ από την μεριά μου είπα να γράψω δυο λέξεις για την γλυκιά εμπειρία του ροδιού και του αηδονιού...έτσι απλά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου