Και είχαμε και τις λεκάνες με τα παγάκια και δροσιζόσασταν.
Έτσι είναι...
Και παλιά είχαμε πολύ χειρότερα και ό κόσμος δούλευε κατακαλόκαιρο ολημερίς έξω στα χωράφια αλλά το αντιμετωπίζαμε σαν κάτι εποχικό.
Απλά δεν υπήρχαν οι τρομολάγνοι της τηλεόρασης να μας λένε ότι έρχεται το τέλος απ΄ το πρωί μέχρι το βράδυ.
Είχαμε υπερδυνάμεις τελικά!!!🙂
Πολύ σωστό Παύλο μου η αλήθεια είναι αυτή περάσαμε 40άρια και ξυπόλυτα μες στον κουρνιαχτό δεν πάθαμε τίποτα ούτε οι γονείς μας που ήταν στο χωράφι όλη μέρα!!! !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτω απ΄τις πλατφόρμες με το σκορδάρι
ΔιαγραφήΚρεβατίνα υπερυψωμένη στα χωράφια για να μην φτάνουν τα ζούμπερα ... άντε πες τα στους σημερινούς αστούς !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς εδώ την λέγαμε "ντραγασιά"🙂
ΔιαγραφήΠες τα... όλη μέρα ήμασταν στα χωράφια..δεν πάθαμε τίποτα... τώρα .. στο άκουσμα και μόνο πανικός....
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρωες ήταν οι γονείς μας που δούλευαν όλη μέρα στο χωράφι με το ζεστό νερό στο κανάτι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντέχετε παιδιά της Θεσσαλίας! Μου τα λέει ο Γιώργος που δεν καταλαβαίνει τόσο πολύ τη ζέστη! Εμείς οι νότιοι υποφέρουμε κυριολεκτικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜίκα μου εδώ δεν ξεμυτήσαμε ακόμα🙂
ΔιαγραφήΚαι πολύ τρομολαγνία, λέμε....Τέλος πάντων, τι να πρωτοθυμηθούμε, το ξυλάκι παγωτό, στα τέσσερα με δύο αυγά, αντιπραγματικη οικονομία.Δεν θυμάμαι αν στις αρχές της δεκαετίας του 1960 είχε ερθειτο τζουκμποξ(το γράφω σωστά;), ένα είναι βέβαιο, εμείς μετρούσαμε αστέρια, και ανησυχούσαμε για τις μηρμηγκιές-γαρδαβίτσες. Είχαμε το ξυλοκρέβατο μας, είχε προηγηθεί το σάρωμα της αυλής με τις φουκάλες, αφού είχε καταβρεχτει. Και αν έχεις διάθεση....ακόμα θα ακούσεις το πετραδάκι-πετραδάκι να το τραγουδούν τα παιδιά, και να το παίρνει η μία γειτονιά να το στέλνει στην άλλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είμαστε τυχεροί.....μπορεί αργά την νύχτα να μας επισκεφθεί και η ....κυρά Μάρω..... Και όλα έμοιαζαν σωστά.....
Το τζουκμπόξ του "Τριτάκια" έπαιζε ακατάπαυστα κάθε βράδυ τις επιτυχίες της εποχής κι εγώ που είχα τη μουσική μέσα μου ρούφαγα σα σφουγγάρι τα τραγούδια και τις στιγμές....
ΔιαγραφήΠαύλο ούτε θυμάμαι από πότε είχα να κοιμηθώ έξω ,στην αυλή.Ψες ,δεν άντεξα και κατά τις δύο η ώρα την νύχτα ξάπλωσα λόγω ζέστης στον Μεσότοπο Μυτιλήνης,που είμαι τώρα , έβγαλα το πτυσσόμενο,ξάπλωσα και κοίταζα τον ουρανό με τα αστέρια.πέρασαν πολλές σκέψεις ,παιδικές κυρίως ,πως είχαμε τον σοφά τότε και όλο το καλοκαίρι τα βράδυα ύπνο εκεί.δεν ξέρω πότε θα φανεί ο αστερισμός που είναι σαν ποτάμι και μας λέγανε οι μεγάλοι πως ο Παππάς έκλεψε άχυρο και πως ήταν τρύπιο το τσουβάλι και στον δρόμο χυνόταν το άχυρο .το χωριό σου είχε ζέστη ,το βράδυ όμως θυμάμαι είχε αεράκι .κάμπος βλέπεις .ο πέτρινος και το βράδυ δεν φυσούσε .ήταν τα βουνά πίσω.νάσαι καλά Παύλο ,πήγα πολλά χρόνια πίσω.καλο βράδυ φίλοι μου συντοπίτες . Υστερόγραφο.το χωριό εδώ ,ο Μεσότοπος , είναι πολύ ήσυχο ,δεν έχει παρουσιάσει κλοπές ή έκνομες και αξιόποινες πράξεις .Δεν υπάρχει φόβος .σκορπιούς λένε πως έχουν ,αλλά μέχρι σήμερα δεν είδα .μάζεψα και ταίζω 5,6 γάτες και όλη νύχτα κυκλοφορούσαν .δεν ξέρω αν οι γάτες κάνουν δουλειά .θυμάμαι οι κότες στον πέτρινο τους κυνηγούσαν .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα αναπολούμε τις καλές παιδικές μας στιγμές Δημήτρη....καλό ξημέρωμα!!!
ΔιαγραφήΑυτοι οι υπνοι στην αυλη στο χωριο, με καρπουζακι και νερο απο το λαστιχο ηταν παραδεισος!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρωματσάδα στη βεράντα με παραμύθια του παππού και ιστορίες🙂
ΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις! Τώρα λες κι είναι ο κόσμος τσιγαρόχαρτο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστα Μαιρούλα μου καλομάθαμε....καλό ξημέρωμα!!!
ΔιαγραφήΜου θύμησες χρόνια πολλά Παύλο ,όταν φύλαγα το μποστάνι πάνω στην ντρακασιά....Υπέροχα... Καλή σου νύχτα ....!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόλαβα ντραγασιές υπέροχες στο χωριό μας Μίλτο
ΔιαγραφήΕυτυχώς τα ζήσαμε, δυστυχώς δεν ξαναγυρίζουν …..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ποιά θάλασσα αρμενίζεις;;;
ΔιαγραφήΜπράβο Παύλο !!! Υπέροχα χρόνια !!! Πες τα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γιαγιά μου κρεμούσε στη λιάστρα ένα σεντόνι για να μη μας βρει γρήγορα ο πρώτος ήλιος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θυμάμαι καλά κι εμας μας πρόσεχαν έτσι...
Διαγραφή